“Soe it passe om ùs nei it sikehûs te bringen? Wy moatte der om dy en dy tiid wèze.“ Wy binne ôfhinkelik wurden. Wy hawwe ùs libben lang elts in auto hân. Dat betsjutte selsstannigens en frijheid. Dan is der samar de tiid fan ‘Soe it passe‘? Alles goed en best mar sis nò sels; hoe fier…
It is sneintemoarn. Jehannes hat noch net skille. Hy sil wol op de fyts gean. “It is knap waar.” tink ik by my sels. En sa set ik de stap der yn. It is in grutte binde yn it sintrum. Min moat oppasse wer`t jo rinne. It is de Night of the Koemarkt west. De gemeente is…
“Meisto alles wèr oanpakke?” freget in mem oan har soan. “Ja,” seit er; “behalve de buorfrou.” Der wurd temûk om lake. Ik sit te wachtsjen yn de wachtkeamer fan it sikenhûs. It is tsjokfol. Hja moatte allegear bloedûndersyk ha. “Sille wy elkoar ôflosse?” seit in jong feint tsjin in âld mantsje. “Jo moatte nèt stiif…
“Wolsto efkes op ùs bank sjen? Ik wol witte wat er opstiet.” seit myn man. Nei dat hy minder sicht krigen hat bin ik oan it yn-ter-net-ban-kie-ren (..). Nei in perioade fan staazje rinnen mocht ik it oer nimme. Yn it earst fûn ik it spannend en eang. Mar ek wie myn ego oansprutsen: wat…
It is lèt wurden. Letter dan se tocht hie. Ùs mem glûpt yn it tsjuster de trep op nei boppen. Spoekbenaud krûpt se achter de rech fan ùs heit dy al oeren leit te sliepen. Ùs mem hâld fan harkspullen. Yn en nei de oarloch hearde se nei Paul Vlaanderen, syn frou Ina en de butler Charlie…