‘Ik wol in hegedrukspuit hawwe.‘, sis ik. “Yn koartens is it myn jierdei en as jimme my dan mei elkoar san ding jouwe, dan is dat in moai kado.” Hja sjoche my fernuvere oan. “It kostet ùs jild. Jonges, meitsje jimme mar klear.“, seit myn man; “Ùs mem wol wer wat.“ Ik ergerje my al lang…
Alles moat grien wèze hjoed de dei. Want dat is pas natuerlik. Griene taksjes en bussen, griene tsies, griene aaien en griene stream. It moat allegearre ECO wèze. En yn dat ramt wol ik ùs tùnskuttings ferve. Grien fansels. “Moat dat nò?” seit myn man; “dat diene wy in ieu allyn ek al.” “Nò,” sis…
Ik dûnse nei skoalle ta. It wie myn dei, myn jierdei. Grutte feestlike strikken yn it hier en de eagen heal ticht (de strikken moasten de hiele dei stiif sitten bliuwe). Hjoed soe ik es opfâlle. It wiene altiid oare bern dy it foar it sizzen hiene. Mar nò wie ik oan bar. En sa…
“Dit moat hjoed klear, hear. En oars dochst mar sa lang troch dat it klear is.” Ik ha in strange baas, myn hiele libben lang. It is altiid de selde wurkjouwer west. Ik tink dat it al hiel jong der yn ramme is. Ik ha in broer, syn dagen binne te koart. Myn suster kin osa…
“Lokwinske, hear.“, sis ik tsjin de oanwèzigen. Ik jou se in hân en op elk ear in tùt. Trije, dat dogge se hjoed de dei. (Werom trije? Sneu foar it iene ear want dy kriget mar ien.) Hawar, der sitte wy dan: it toetsenboard, it skerm en de mûs. Wy binne op ‘e jierdei by Tiden…