Max en ik bringe in berg âld papier nei de container. Dat doche wy geregeld. Neist de papiercontainer stean noch twa fan dy dingen; de iene foar flessen en de oare foar klean. En dat is it him nò. Min set er fan alles del. Yn de jûntiid ferhùzje en dan yn it tsjuster de…
Wy sjogge nei in programma oer Obesitas; minsken dy ofgryslik dik binne. Hoe ha se it safier komme litten, betink ik my. “Soene wy der ek net wat oan dwaan moatte? Wy binne ek al aerdich op wei.“, sis ik. “It falt mei my wol ta. It sit my net yn de wei.“, seit er….
Hy is wer thus. Untslein ût it sikehûs. Unwennich stiet er yn de keamer. “It is hjir oars. Hast de keamer feroare?” Ik moat ta jaan: de wike dat er foart wie ha ik my goed ùt tjirge en alles op ‘e kop setten. It meubilèr stiet oars: banken en tafeltsjes stean op in oar plak….
“Atsje, jo krye moarn in iter, hear.“, sei de telefoniste tsjin ùs mem. Yn dy tyd hiene wy yn ùs doarp in postkantoarke mei in telefoniste dy alles wist fan de ynwenners. Sy siet dan yn it kantoar foar in grut boerd mei allegearre gatsjes en razend fluch stuts sy de de stekker yn al…
“Kin ik mei dy te boadskipjen fanne middei?“, freegje ik de soan. Hy is even thùs mei de auto en dan moat ik myn trekken waar nimme. Dat gesjouw mei dy swiere tassen èk. “Jawol.” seit er. It klinkt net sa entûsjast. Ik ha in suster mei fjouwer soanen en fjouwer skoandochters. Twa der fan…