“As mem in humoristysk andert jout moat mem in laitsjend kopke der by sette. In smiley.” “Hoe doch ik dat en wer kin ik dy smiley fine?” sis ik. “En werom moat dat? Wurden sizze mear as symboalen. As ik fyn dat it humoristysk is dan ha ik der nèt tekens by nedich.” “Mar dat…
Stofsûgerje, der is gjin minder wurk dan dat. Wat ha ik der in hekel oan. En dochs moat it mei in hushâlding fan minsken en beesten. Mar bleun it der mar by. Sa bin ik regelmjittich op myn kompjûter oan it stofsûgjen. It moat oprèdden weze. Myn mailboks moat oersichtelik weze. Gjin reklame as rommel…
Der stean ik dan op it poadium yn café De Twa Gemeenten yn Jirnsum. Ik praat dan oer in foardrachtskriich sa as dat eartiids dien waard. Mei in kabaretselskip ùt Âldeboarn ûnder lieding fan Jappie de Vos. Ien fan ùs song, in oare fertelde grappen en ik droech foar. Ik wie noch hiel jong, spoekbenaud…
“Wat sei stò?” Hûnderd kear deis hear ik dat. Ik sit yn in leeftiids kategory dat in hiel soart minsken om my hinne dôf wurde. In diel derfan ontkent dat sy der lèst fan ha, se wolle der net oan ta jaan. As net wèze wolle want dan lit jo blike dat jo net mear…
“Ik ha myn libbensferhaal op papier set…“, seit myn freondinne tsjin my; “Ik ha it opslein en, as ik er net mear bin, kinne myn bern mar in moai praatsje hâlde op myn kremaasje.” “Wat hast dan opskreun en wer bist sto begong mei dyn ferhaal?” freegje ik. Wy sitte tegearre te kofjedrinken en krye it…