Mids de seal yn in grutte oanpaste wein sit se te wachtsjen op immen dy har nei har keamer bringe wol. Ik kin har fan it swimmen en ha har fanôf it earste begjin yn myn hert sluten. Se is ticht by de hûnderd mar osa by de tiid, each foar oaren en gjin eamelsek…

Wolle jo net wat foar de mienskip dwaan?” freget se. Ik stean foar har yn ‘t kantoar, mei in bulte papieren yn ‘e earm. Se werhelle har fraach; “Wat mei jo graach dwaan?” “Hoe sa?” sis ik. Jo lykje my noch aardich by de tiid, dy ha wy hjir nedich.” “Ik doch al wat, ik…

Jo moatte hjir wei.” seit se; “Jo jouwe tefolle prikkels.” Ik bin op bisite op de ôfdieling Geriatry fan it sikehûs.  Manlju en froulje sitte yn in rûntsje om de tafel yn de hûskeamer. Se sizze neat, op myn freondinne nei, dy besiket in petear op gang te krijen. Dan begjint se ynienen lûd telaitsjen mar…

Ik wist net dat ik sa ferneamd wie. Grutte en lytse kaarten streame binnen. De post rint him it fjûr ùt de sportskuon. Oerâl stiet boppe ‘Sterkte’, fansels goed bedoelde winsken. Is der ek in oar wurd foar om in minske krêft ta te winskjen, frege ik my sels ôf. Ûs taal is somstiden mar beheind,…