“Wat wiene der in protte minsken net?” seit se. Se hie har man al jierren allyn ferlen mar hjoed is hy te hôf brocht op it tsjerkhôf fan syn bertedoarp. Al in skoft fernaam se dat it net mear wie sa as it altyd west hie. Hy begryp har net mear. Se hiene altyd mar…
Ik gean neist de man sitten. Ferfeeld sjocht hy om him hinne. Fierder op stean noch mear minsken te wachtsjen. Omdat yn it bankwêzen besunige wurd is er mar ien frommeske oanwêzich. Hja docht har best mar de measte lju hawwe djipgeande fragen en dat kost tiid. “Nuver,” seit de man neist my; “dizze strjitte…
We sille sneon te middei byinoar komme. Ùs mem wol net mear fierder libje. Ik hie wol troch dat it slim mei har wie mar dat it sa wie, dat wist ik net.” seit se fertrietlik. Myn freondinne hat it er dreech mei. Hjoed-de-dei kin min it mei de dokter en de minsken om jo…