“Sille wy begjinne?” ropt de foarsitster lûd. Se is ferkâlden en dertroch tige heas. It gerûs om har hinne wurd earder lûder dan suniger, se kin er nèt boppe ùt komme. Mei fikse klappen slacht se mei de foarsittershammer op de tafel foar har. Ik bin biologearre troch dy hammer. Hy is fan prachtich nutenhout mei…