Mids de oarloch, it sil it jier 1943 west hawwe, rinne twa famkes nei skoalle. De iene wat âlder as de oare. Se hawwe elk twa grutte oranje strikken yn `t hier want it is Keninginnedei. Master stiet al yn`e doar, hja binne de lêsten fan de rigele. Mar dizze moarn is oars as oars:…
Dizze fraach waard yn de media stelt. We hawwe it oer de hûnderden flechtelingen dy `t ùs lân oerstreame. We kinne de ferskriklike bylden en sjogge der dei yn dei ùt nei. It wurd al gewoante, it heard by it deistige nijs sa as by it waar en wat docht de rinte. We binne der allegearre…
“Mijn moeder is gisteravond overleden.” mailt se my. Ik lês it noch es en noch es. “Dat kin net.” sis ik. Ik kin har wol in heale ieu. Se kaam ùt Denemarken en hie har takomstige man troffen yn Kopenhagen. Hy wie sèman en sy sekretaresse op in grut kantoar. En as syn skip it Deenskelân oan…
Mei in helsk leven giet de doarbelle oer. Foar my stiet in grutte gespierde kleure man. Hy stekt syn hân nei my ùt en seit; “Ik ben Jan Jansen.” en lit syn ID kaartsje sjen. Hy laket my oan fan ear ta ear. Ik doch de doar in bytsje tichter, jo binne hjoeddedei wat hoedener…
It Moment Suprême is foar my de sneontemoarn as de Ljouwerter Krante op `e matte falt. Myn man, troch de jierren wiis wurden, seit neat; hy kriget dochs gjin andert. Dit is foar my in hillich momint. Ûnder it drinken fan ferskate kopkes kofje rin ik troch it nijs. Ûnnrêst by de plysje, in artikel…