“Ik ferhip it.” seit de jongeman tsjin my. “Wat ferhipst sto?” freegje ik him. “Troch dat ik in ùtkering krij wurd ik foar alles ynset. En dat wol ik wol want ik bin net lui. Mar no sit ik mei in hernia thùs. Ik moast kasten fersjouwe yn de ‘Lege knip’. Der fiel ik my…
Ik seach op it nijs in man gûlen: syn winkelpand en hûs stie yn ljochte lôge. Hy sei skriemend: “Fjouwer generaasjes ha der yn wenne en wurke.” Der stie hy yn in sportbroek en T-shirt. Oars hie hy neat mear, allinnich wat hy oan hie. De kritiken wiene net fan de loft. De saken gongen…
It hat in dreech jier west foar de Boansters dat se salang it lieden fan de klokken misse moasten. Troch filmkes en aksjes binne we hieltyd ophichte hâlden fan de foarùtgong, fan de restauraasje. En nò is hy klear en feestlik yn gebrûk naam. Syn swier waarm lûd klinkt wer oer it doarp en omkriten….
“Lokkich nijjier en folle seine!“, “Noflike krystdagen!“, “Prettige kerstdagen en een heel gelukkig nieuwjaar!” ropt myn buorfrou oer de hage. De winsken binne dizze dagen nèt fan è loft. Ik wit wol; it wurd mei goeie bedoelings dien. ‘Mar is it wol miend?‘ tink ik faaks. By guon minsken net mar der binne grif wol…
Oant ein fan dit jier oersjoch ik myn ‘tidenhawwetiden‘ noch es. Dit jier hat my fan alles brocht, sa wol wille as fertriet. Mar hjir koe ik myn aai kwyt. Tûzend kear ha ik my foarnaam; ik hâld er mei op. Ik krige minder lêzers en foarby gongers. “De minsken binne op my ùtsjoen.” sei…