“Minne en ik sille ferhûzje.” seit se. “Nè wol?” sis ik. Ik kin har al sa lang dat ik my net foarstelle ken dat sy fuort is. “Wy hawwe ùs hûs ferkocht en keapje ùs yn yn in fersoargingshûs. Alles wurd der regele: iten, drinken, in wurkster en ferpleging as dat nedich is. En der binne allegearre clubkes….
“Hast de krante al krige?” ropt Geert oer de skutting. “Nè.” sis ik. “Dy rot jonge dy de krante rûn bringt fytst ùs gewoan foarby!” seit er lilk. “Ik sil wol efkes de redaksje in mail op poaten stjûre.” sis ik. En ik moat sizze as ik op ien ein bin dan bin ik efkes ùs mem. Dy…
“Ik ken dy!” ropt se en stapt fan de fyts. Max en ik ha de gong er flink yn. “Goeie!” ropt se noch es, we moatte wol stil stean. “Ken ik jo?” freegje ik. “Fan Facebook! Ik werken dy fan de foto!” Dan yn iens giet er by my in ljocht op. We hawwe jierren allyn by de…
“Omie!” wurd er lûd roppen; “Omie! Mogen wij even met u mee lopen?” Twa lytse famkes komme achter my oan, de iene op in rôze fyts en de oare op in rôze step. It binne twa suskes; de âldste is fyf en de oare trije jier skat ik. Se rattelje hûnderd ùt. Oer de de…
Om de fjouwer wike stiet it reade autootsje foar de doar. Mei grutte letters stiet er op ‘Sieta`s Rijdende Kapsalon‘. In jier as wat allyn ha ik myn pols brutsen en sa kaam se by ùs oan hûs. En ik moat sizze ta grutte foldienens oan beide kanten. “Kom fierder.” sis ik en eltse kear…