De Ljouwerter Krante is let fannemoarn. Ik stean yn `t tsjuster te dikerjen; soe hy hast komme? De sneontemoarn is hillich foar my. De krante spried ik dan breed ùt oer de tafel net ien mei my steure allinne foar in bakje kofje. Nijsgjirrigge ferhalen nimme my alhiel yn ‘e besnijing, Mar nei ik fierder blêdzje…
Mei grutte swaailjochten wurd ùs fersocht om te stopjen. We steane foar in krùspunt efkes bûten it sintrum. De hiele omkrite is ôfset troch plysjes yn oranje unifoarmen. It is mienens sa te sjen. Oeral stean auto`s ùt alle rjochtingen. “Drankkontrôle. Hast nèt dronken wol?” freegje ik him yn ‘e gauwichheid . “Ik drink noait.“ seit er; “As ik ride…
It is moandeitemoarn. Ik bin betiid op wei nei de superwinkel. It is drok. Hja hawwe allegearre it selde tocht, tink ik. Mei in grutte karre fol boadskippen stean ik yn in lange rij. Alle seis kassa`s binne beset dus bliuw ik mar stean. Wêrom sil ik feroarje fan plak? No ik dochs wachtsje moat…
De taksje bringt my thus. Dit kear tref ik in aerdich, sympathyk frommeske. It klikke foartendaliks tusken ùs. Oer en wer ferthelje wy wer `t wy weikomme en berne binne. En as blykt dat wy ùt it selde doarp komme binne de ferhalen net fan ‘e loft. “Myn âlden wenje der noch.” seit se….
“Wolsto foar ùs in jûn fersoargje mei dyn websideferhaaltsjes?” freget de foarsitter. “Soe hun dat wat ynteressearje?” sis ik. “Sykje mar wat ùt.” seit se; “Do kinst de tahearders wol.“ En der wringt by my de skoech. It is in mingd selskip. En dan noch; welke ferhaaltsjes komme der foar yn oanmerking? Dagen bin ik…