“Ik stim net.” seit myn broer. “Wêrom net?” freegje ik. “Ik wol net by san grutte gemeente hearre. Hja witte net iens wa `t Jan is. In asylsiker kinne hja better dan my, dy hjir hikke en tein is.” “Do silst ek sûnder dyn stim dochs by dy nije gemeente komme.” gean ik der tsjin yn. “En dan noch;…
Op de offisjele ùtnoeging stiet mei grutte letters ‘Afscheidsconcert Johan Koers‘. 35 jier hat hy ferbûn west as dosint oan de Meldije, it sintrum foar keunsten. En dat moat fiert wurde. Der sitte wy dan mei in grut selskip yn de grifformearde tsjerke De Fontein fan Drachten. De stuollen binne sa del set sa dat…
“Do moast mar op naailes.” sei ùs mem do ik in jier as tsjien wie. De earste wie by Gerritsje, in âlde frijster en hiel strang. By Siementsje dy de grapmakkerij fan my wol weardearje koe. By juffer Mensonides, in âldfaam. Hja wie wat wrâldfrjemd; dy gearwurking wie net in sukses. Mar it lei him altyd…
Hy leit wer op ‘e doarsmatte; de ùtnoeging foar de grypprip. Om dizze tiid hinne ha wy al jierren de selde diskusje, hy en ik. En altiid freegje ik it selde; “List sto dy ek prippe?” Ik wit foarùt al wat hy sizze sil; “Nè hear, dèr krij ik krekt de gryp fan.” “Hoe komst…
“Gaat het een beetje?” ropt hy. Ik ha my fersjoen do ik oan it boadskipjen wie. Ik sjou my in breuk oan in ofladen tas. Jimme kinne dat wol; jo hoege mar in pear dingen en jo komme mei folle mear thus. De tas giet fan de iene hân nei de oare en sa besykje ik thus…