As lèste ùtsmiter fan it seizoen gean wy altiid ùt iten. ‘Wy‘dat is in groep froulje fan de Meniste susterkring ‘Contact‘. San heale ieuw allyn is de ferieniging oprjochte. Earst waard er fergadere oan hûs mar der kamen safolle by dat er ùtwike wurde moast nei in gruttere romte. Hjoed de dei hat elke ferieniging…
“Hat mem lèzen dat jimme goedkunde Jan ferstoarn is?” freget myn soan. Wol in heale ieuw ha wy him kinnen meien. It wie in tûzendpoat op it med fan de sjoernalistyk en de skiednis fan ùs wenplak. Myn man hat jierren by in belizzingsclub west. Wat mear in gesellich manljus moetsjen wie wer `t praten…
Der sit in famke fan san tretsjen jier foaroan yn de grutte ymposante Doelhoftsjerke (op Maps) fan Âldeboarn. It is 15 april 1948. Der sil in grut glês-yn-lead raam ûntbleate wurde. De tsjerke sit grotfol mei ynwenners fan de omlizzende doarpen ùt de gemeente (doe noch) Utingeradiel. Hun boargemaster, Jhr. Mr. Paul Marinus van Baerd van Sminia…
“Hast ek noch in fergeesreizgjen kaartsje?” freget myn freon. Wy hawwe beide in abonnemint fan it spoor. “Der is in ymposante tentoanstelling yn de Nieuwe Kerk yn Amsterdam. De titel is ‘Jodendom, een wereld vol verhalen‘.” En sa sitte wy yn de trein nei Amsterdam. Hy hat de tas mei broadsjes en ik de kofje. Want sok…
“Kom je op mijn verjaardag?” freget myn freondinne; “Wy gaan een enorme berg hout opstoken.“ As rasechte Amsterdammers ha sy hun hjir ta wenjen set. Se kochten in ùtsloere pleats en mei ûneindich geduld ha sy oan it ferbouwen west. En noch is it net klear. Yntiid is har man ferstoarn mar sy giet stiif…