“Sjoch sto ek wat oan my?” freget myn man. “Nè,” sis ik; “do bist noch krekt sa kreas as eartiids allinne in bytsje âlder.“ “Ik ha it gefoel dat ik yn brân stean.” seit er. “Hast yn de sinne sitten?” freegje ik. “Hoe kin dat nò? It reint al dagen achter elkoar.” merkt hy op….
In ferskuorrende grutte tinte komt by ùs buorlju achter hûs te stean. Tagelyk binne sy jierdei en dat fiere se yn ienkear. Elk jier wer op ‘e nij. Kosten noch muoite wurd sparre om it ta in sukses te meitsjen. Al dagen binne se dwaande mei tariedings; stuollen en tafels wurde oeral wei sleept. Ùs tùn…
In pear hùzen fjirder op stean in pear manlju foar in hûs. It eaget noch al offisjeel. Ik sjoch wol: it binne nèt meteropnimmers. “Wat stiest sto te lûren?” hear ik myn man op de achtergrûn sizzen. “Dit hat mûzen.” sis ik. In pear wiken allyn is de man ferstoan. Hy wenne allinne. Ik makke wol…
“Mei wy efkes by jimme de gevel op?” freget in buorjonge. “Ûngelyk wer foar.“, sis ik. “We wolle de strjitte fersiere.” seit er. En sa kleurje de omkriten al gau yn it oranje. Ik kin in jonge, dy wennet allinne mar as it safier is, is hy hielendal yn oranje klaaiing. In hege hoed op…
“It moat oars,” sis ik; “it is my nèt nei it sin.” In skoft allyn bin ik fan boppe nei onderen ferhùze. Ik ha it oer myn kompjûter. Wy hiene in sliepkeamer omboud ta kantoar mei twa buro`s en twa kompjûters. “Kreas.” soene jo sizze. Mar as ik dwaande wie baanden de jirpels oan as…