Tagelyk as wy ite sille giet de doarbelle. Der steane twa jongfeinten. Kreas yn it swarte pak, wyt oerhimd mei bypassende strik. “Kent U de Mormonen, mevrouw?“, freget my ien fan de jonges. “Wol fan heard mar kenne? Nè.” sis ik. Aerdiche jonges, net optwingerich. Samar ynienen sis ik; “Ha jimme ek sin oan in panne…
‘Ik wol in hegedrukspuit hawwe.‘, sis ik. “Yn koartens is it myn jierdei en as jimme my dan mei elkoar san ding jouwe, dan is dat in moai kado.” Hja sjoche my fernuvere oan. “It kostet ùs jild. Jonges, meitsje jimme mar klear.“, seit myn man; “Ùs mem wol wer wat.“ Ik ergerje my al lang…
Alles moat grien wèze hjoed de dei. Want dat is pas natuerlik. Griene taksjes en bussen, griene tsies, griene aaien en griene stream. It moat allegearre ECO wèze. En yn dat ramt wol ik ùs tùnskuttings ferve. Grien fansels. “Moat dat nò?” seit myn man; “dat diene wy in ieu allyn ek al.” “Nò,” sis…
Mei ik dy reiskiste fan jimme?“, freget ùs soan. Sûnt wy it op ‘e kop tikke ha seurt hy der om. Mar wy hawwe wat mei dy kiste. By it opromjen fan in âlde pastorije kaam myn man er mei thus. Nei noch al wat beswier fan myn kant waard hy op souder set. En…
It is sneontemoarn betiid en osa stil om my hinne. Ik nim in bakje kofje en lês op myn gemak de Ljouwerter. Myn man en de hûn binne noch yn dreamenlân. Dit is myn momint fan de dei nè fan de wike. De rèst is oerâl om my hinne. Gjin hastiche minsken dy op it…