“Ik ha gjin waarm wetter!“, rop ik ùt de keuken. It is twadde krystdei en der stiet in brot ôfwaskjen op it oanrjocht. Ùt de keamer ropt der ien: “Doch it dan mei kâld…” Mar mei dy fette troep is dat gjin opsje. In soan seit: “Ik sil efkes sjen.” Ik hear in protte geheister…
“Wat sille jimme ite mei de kryst?“, wurd my dizze dagen gauris frege. Wat is dat hjoed de dei wichtich wurden tink ik dan by my sels. En dan komt de swierrichheid; ik bin hielendal net kulinêr oanlein. Ik bin mear fan de gewoane pot. En ik moat sizze myn man en bern kleie noait….
“Atsje, wy moatte pankoek bakke.“ It is âlve oere jûns yn it lèste jier fan de oarloch. Willemke, ùs buorfrou, stiet midden yn de keamer mei de pankoekspanne yn oanslach. Ik ha allegear minsken ùt it westen by de doar dy honger hawwe. En sa stean se tegearre oan ‘t fier yn de nacht te…
“Ik wol in muorre yn de keamer in oare kleur jaan.“, sis ik tsjin myn man. Hy sjocht om him hinne. “It sjocht der oars noch kreas ùt.” Ik wit dat hy tsjin it gedoch opsjocht.Mar ik ha dat nò ienkear yn de holle, en dat is in mankemint, dat wit ik en dan moat…
Sûnt ik myn nije oankeap -in blèdsûger/blazer– yn gebrûk ha, ha ik kammeraten krige. Ik bin nò ien fan har wurden. De lju fan it grienûnderhâld ùt ùs omkriten besjoche my nò as hun gelikense. Wy binne drok dwaande, sy yn de blommeperken en ik yn de tùn. It is in kabaal fan je welste, hearren…