“Kin fan dy beam ek wat tûken ôf?” ropt myn achterbuorman; “… wy ha san rommel fan dy nuddels op it terras!“ Hy komt der mei op in sear stè want ik bin -o sa- wiis mei dy beam. Dû wy hjir jierren allyn kamen te wenjen stie hy der al. It is in pronkje…
Foar de doar stean in man en in frou kreas yn it pak. Op myn fraach wert ik mei helpe kin seit de man; “Denkt U wel eens aan uw uitvaart?” “No nè“, siz ik; “en nò al hielendal net, ik bin oan it itensiden.“ “Bent u wel verzekerd in geval dat?” “Wat bedoele jo…
“Wist sto ek wer `t myn gehoarapparaat is?“, freget myn man. “Nè”, sis ik: “ik ha him er nèt yn.” Hy begrypt myn humor net en giet fjirder mei sykjen. Hy hat ûnder de dûs west en dan leit hy dat ding oeral del. Ik sit efter de kompjûter en hear mar heal wat hy…
Der stiet in monteur foar de doar. Ùs televyzje docht it net mear. UPC hat grut underhâld plege yn hiel de omkriten. Gefolch: gjin byld allinne snie. De man fan it kastje bûten is nearne te finen. Dan mar skilje mar dan begjint de illinde. Hoe lis ik de man oan de telefoan ùt wat…
Efter hûs yn de tûn ha wy in beamstamme yngroeven. In hiele grauwe stronk fan wol twa meter heech. De soan hie him midden yn de keamer stean foar syn katten. “Dan koenen hja mar om raak klauwe en kliuwe “, sei er; ‘krekt as yn de natûr.‘ Op myn oanmerkings dat dat net koe…