Wy sille ferfarre.” sei myn pake dan. Hja wennen oan in opfeart, sy neamden dy ‘de Wyk’. Pake wie turfmakker en beppe sutele mei de koer. Se hiene it net sa rom mar dat wie wenstich yn de tritiger jierren. Ferfarre, dat wie do destiids mei de pream. Dy lei dan foar de wal en [Lês mear »]
Yn welke bak moat dit no wer?” freget myn man. Wifeljend stiet er boppe in rigele ôffalbakken. Se steane sa opsteld dat it foar elts dudlik is hokfoar ôffal der yn moat. Wy binne allegearre der fan oertsjûge dat er wat dien wurde moat oan dy grutte bulten ôffal. Ek wy binne begien mei ùs ierde [Lês mear »]
“Mem, it stjonkt hjir.” seit er en smyt syn jas op `e kapstok. “Wer stjonkt it dan nei?” freegje ik op misledigjende toan. “Nei âlde minsken.” seit er. “En wat foar rook is dat dan?” freegje ik. “Muf. As wie der yn dagen gjin mins west.” En sa sit ik efkes letter in berjochtsje te skriuwen nei [Lês mear »]
Kin ik jo helpe?” freget in stimme achter my. Ik draai my kerbintich om. Der is Jan mei syn hûntsje. Se komme krekt werom fan hun fêste rûntsje. “Kin ik jo helpe?” seit hy noch es. “Dit is net goed foar jo rech, sa te sjen. Sil ik it efkes fan jo oernimme?” freget er, [Lês mear »]
Myn buorfrou komt efkes lâns. Docht se wol faker. It kin moarnsier as op `e neimiddei wêze. Yn `e fierte hear ik ha al oan kommen. Eltse sin wurdt bekrachtige mei in grouw wurd, faaks mei in flokwurd. Fersichtich ha ik har der al es op attindearre. In skofke gong it goed, mar do wie [Lês mear »]