It is noch betiid op ‘e moarn. Mei slûge eagen sjoch ik nei bûten. De snie en froast komme my temjitte. Nei dat ik de nediche kofje hân ha en noch ris nei bûten sjoch, bin ik ferwûndere oer it moaie winterbyld. Ik ha noch nea san fûgels by elkoar sjoen. Koalmezen, mosken, roeken, eksters…
Sjogge jimme wol ris nei it programma “Radar“? Nò, ik ha in waarme dûs oanfrege foar de “Gamma“. It sit sa; ik hie koart allyn in maleurdei. San dei wer`t alles bryk giet, jimme kinne dat ek wol, tink! Myn waskmasine, tsien jier âld, joech de geast en sei “Doch it sels mar; myn taak…
Minsken, minsken wat in triest waar. Je soene er depressief fan wurre. Stoarmje en reine, it is waar om de hiele dei ûnder de dûnstekken te krûpen. De tùn dy ik sa kreas er by lizzen hie, is yn in pear dagen feroare yn in woeste nye. Mar kom op, der binne noch genoch positieve dingen…