Wer gean jo mei de Krystdagen hinne?” freget immen oan frou Dykstra. Ik wiet, se hat in grut gesin hân, sa no en dan sjoch ik ien fan dy bern by har op besite. Mar it rint net stoarm, ek sy hawwe hun eigen wrâld kreëarre en der post warskynlik grif gjin minske fan hûnderd yn….
S Sûnt in wike rin ik mei twa ynswachtele fuotten rûn , en ek noch trije lagen wynsels. “Jo hawwe opsette fuotten,” sei de dokter; “dat is net goed.” Gefolch is dat gjin skoech mear past, sels myn man syn trouskuon passe net mear en dát seit wat. Eltsenien is ynt spier om foar my geskikt…
Ik ha ferkearing!” ropt se, har eagen begjinne te glânzjen. “Né, dochs.” sis ik, en fuortendaliks ha ik der spiit fan. Op it selde stuit tink ik oan har leeftiid, in dikke njoggentich jier en al in pear jier widdo. Har freon is fjouweren njoggentich en ek allinnich. Beide binne se noch aardich by de…
Ymponearjend en ùtdaagjend stiet er efter yn de tùn, syn tûken stekke fier oer de erfgrins hinne. Wy sille ferhûzje mar ik ha gjin each foar it hûs, ik ha allinnich mar each foar dy grutte dinnebeam. “Wat fynst er fan?” freget myn man; “It falt my wol tsjin; in krap huske mei in grutte…
De doarbelle giet. Ik ferwachtsje gjin besite mar dat wit min mar noait. Der stean twa froulje foar myn noas. Ien der fan komt kwa stim en wezen my bekend foar. “Hoi Wokke.” seit se. We jouwe mekoar in han en in tùt, sa as âlde bekinden dogge. En sa sitte wy op de bank…