Fertwivele sjocht se om har hinne. Wer soe se weze? Wy hawwe nije buorren krige. Hiel aardige minsken sa te sjen. Hy hat altyd yn de bou sitten en kin er in soart oer ferhelje. Sy is in grutte rizige frou, it moat eartiids in kreas jongfaam west hawwe. Mar se is bytiden har sels net…
Wolle jo efkes wat oan `e kant gean?” freegje ik de man dy mei twa rollators it paad blokkearet. Hy sjocht lilk efterom en docht krekt as ik net bestean. Ik ha in oare scootmobiel oanskaffe, myn âlde wie al moannen stikken. Osa bliid bin ik er mei. Jimme sille wol sizze dat ik net…
Oeren kin sy troch it rùt nei bûten stoarje. Sûnt in wike is de basin ferhûze. Werom, dat begrypt sy noch net. Se hiene it sa goed mei elkoar: minske en bist . Der kaam by; se koe eltse kat en hûn ùt de omjouwing. Der wie in dikke, grauwe reade kat mar der hat…
Wy binne dizze dagen oan it ferhûzjen. Alles wurdt ynpakt mar dan ek alles. Fêst as los, it giet mei. As ik net oppas en bytiids in stap te bek set, sit ik yn in doaze mei in sterk touw der om hinne. Wat moat mei en wat nèt? Dat is it kritearium dizze dagen….
Wy sille ferfarre.” sei myn pake dan. Hja wennen oan in opfeart, sy neamden dy ‘de Wyk’. Pake wie turfmakker en beppe sutele mei de koer. Se hiene it net sa rom mar dat wie wenstich yn de tritiger jierren. Ferfarre, dat wie do destiids mei de pream. Dy lei dan foar de wal en…