Fan myn boargerlike gemeente krige ik skriuwen dat ik in nije yndentietiidskaart oan freechje moast. Dat wie geskikt fan hun. Ik hie der net oan tocht. Sa stean ik de oare deis foar it loket. Earst in nûmerke lûke, der is gjin kop te bekennen. Nûmer sânhûnderd stiet op myn briefke. “Wer soene dy 699 weze?”…
“Wat hast in moaie brommer.“, sis ik tsjin it famke. Flak foar myn fuotten bliuwd se stean.”It is in scooter, hear.“, laket se. “O,” sis ik; “alles is by my in brommer. Mar wat in moai ding. Wat is hy fleurich yn `e ferve.” “Ja,” seit se; “ik ha der hiel wat foar ôfwrotte moatten.“…
Twa jonges mei in bûtelânsk ùterlik en in hiele grutte hûn komme ùs te mjitte. Max skrikt him wezenleas en wol wèrom. De jonges komme op ùs ôf en sizze freonlik; “Hij doet niets, mevrouw. Hij dreigt alleen maar. Wij hebben hem als waakhond aangeschaft want wij hebben een nachtelijk beroep.” Op myn fraach wat hun berop…
“Ga je morgen mee naar Ikea? Als wij vroeg zijn kunnen we ontbijten voor één euro.”, seit myn freondin. En sa gean wy ier en betiid mei in roppich gefoel yn ‘e mage nei Grins. Myn man sei noch; “Moatte jimme earst net wat ite?” “Nè, wy wolle brea ite foar ien euro.“ En sa…
De earste boete is binnen. Ik sei al tsjin myn man: “Doch nò fersichtich oan. Foar dast it wist hast in boete oan de broeksbokse hingjen.” Sûnt in pear dagen hat hy in rollater. En troch dat hy de pest oan san ding hat, hat hy him opfierd. Freegje my net hoe, der ha ik…