Mei in saaklik briefke lit ùs hûsarts witte dat hy mits âldens er mei ophâldt en in opfolger foar syn praktyk fûn hat. Ik gean erby sitten, dit moat ik efkes ferwurkje. Fiifentritich jier hat hy wekke oer ùs sûnens en wolwêzen. Fan in praktyk oan hûs mei ien assistinte, is it in sûnensintrum wurden mei … Read more
Farre jo ek? “ freget se oan myn soan. We sitte oan de kofje yn it Fermidden, de grutte seal fan it fersoargingshûs. Se freget noch in kear: “Farre jo ek?” Ferwachtingsfol sjocht se him oan. “Ja,” seit er; “ik faar op Dùtslân.” “Ek op in skûtsje?” Mei grutte blauwe, trochskinende eagen sjocht se him twingend … Read more
Mei in gejuichje springt Stientsje tsjin myn holle oan. De nacht is lang foar in kat dy yn in flat wennet. En as ik dan oan de brogge sit is se ùt de skroeven, dan moat er earst krûpt wurde. Sa ek fanne moarn, mei in grutte bôge komt se op my ta mar ûngelokkigerwize tsjin … Read more
Wolst in kopke kofje?” freegje ik him. “Wat foar kofje hat mem?” seit er. “No,” sis ik (ik gean mei de tiid mei fansels); “Dolce Gusto Cappuccino en Lungo, as Douwe Pypke’s Senseo. Sis it mar.” Syn mûle falt iepen. “Ik tocht dat mem allinnich prottelkofje hie.” “Ik wenje dan wol yn in âldereinhûs mar … Read more
Wat in rotstreek fan dy Trump net, om mei raketten te smiten!” ropt se fûleindich. We binne oan it kofjedrinken, troch de tiid hinne hat elk syn eigen plakje fûn. As er ien op in ferkearde stoel sitten giet wurdt er wat fan sein. Yn it begjin ha ik my as bûtensteander der tsjin fersetten; … Read more