Nei in grutte brân krige de pake fan myn man in prachtich skilderij eigenhannich fan Piet van der Hem, in bekende Fryske skilder. De titel is “Vluchtelingen Stramproy 1917.” [hjir mear] Pake wie by in keunstnersrûnte fan Fryslân. En nei de brân doe hy alles kwyt rekke wie wer ûnder syn hele bibleteek, soargen de [Lês mear »]
“Mem moat in eigen webside ha.” sei myn soan. En sawat in jier allyn bin ik dèr mei ùt ein setten. Yn it begjin ha ik noch al wat tsjin aksele (“Wat moast ik mei in webside?“). Ik wist net iens wat it ynhâld. Mar de soan trune oan en ik koe der nèt ûnderùt. [Lês mear »]
Ùs Oliver is net mear. Juster moasten wy mei fertriet ôfskied nimme. Sa as jimme yn myn eardere stikjes lèzen kint hawwe is hy in hiel skoft siik west. Hy hie focht achter hert en longen. It wie in persoanlikheid, in yndividu mei in aparte oanpak. Op 7 november 1997 is hy by ùs kaam. [Lês mear »]
Yn de âlde pastorije fan de Herfoarme tsjerke fan myn doarp ha wy it libben fiert. Myn skoansuster waard tachtich jier en dat ha wy witten. De hiele famylje, buorlju, goedkunde en wa`t mar koe kaam er op ôf. Hja hawwe dan ek hun hiele libben lang yn it doarp wenne. Troud, bern krigen en fan [Lês mear »]
Nei oanlieding fan it jubileumjier fan de Menisten hat Tineke Torensma dit gedicht makke oer twa eigenwize leauwigen. Menno Simons in roomske pastoar en it earste domineeske Anne Zernike. Menno, een man met een missie: een mens die zijn eigen weg is gegaan.Wars van dogma`s en van pressieleerde hij zelf Gods woord verstaan. Menno,een man van [Lês mear »]
Nei in hertlike hândruk fan myn toskedokter gean ik achteroer lizzen. Yn spanning wachtsje ik ôf wat syn konklúzje is oer de stân fan myn gebit. Ik bin in bytsje senuweftich, nèt iens sa oer myn gebit mar mear noch om wat it kostje moat. As ik efkes myn mûle spielle moat freegje ik hoe [Lês mear »]
Ha jimme dat ek wol es? In misse dei in dei dat min yn de skuorsek sit. Dat oerkaam my juster: alles rûn tsjin. Gjin waar foar de tùn, ik soe fan alles dwaan mar yn dy blabze kin men neat. In hûn dy `t op stjerren nei dea is. Stoofparkes oanbrânne litten en de stofsûger [Lês mear »]
Dèr fleant se wer hinne, op `e fiets troch ùs doarp: de wyksuster. Waar as gjin waar, sy hearde yn it doarpsbyld. Ik sjoch se noch by ùs thus kommen yn in grize as blauwiche jurk mei wite skelk en in wite doek om ‘e holle. Dèr kaam noch by, se wie fan Surinaamse ôfkomst [Lês mear »]
Hjoed, twa oktober, is foar my in dei fan oanktinken. Wy hawwe in muoike hân dy wy nea ferjitte kinne; in bysûnder minske. Myn earste moetsjen mei har wie op myn troudei. Sy wie de earste dy sei; “Fan herte wolkom yn ùs famylje.” Dat klonk sa warm hertlik en oprjucht! En sa is it [Lês mear »]
“Mem, is it wier?“, freget myn soan. “Wat is wier?” Hoe faak wurde jo frege: “Is it ek wier?” Ik ha al es heard dat ferslachjowers noait sizze meie: “Ik wit it net…” Ek menisters moatte dat omsile. Doe`t ùs bern lyts wiene moasten jo altiid in andwurd jaan. As jo it andwurd wisten as nèt. Sei [Lês mear »]