Der stiet in grutte brede man foar my mei in hiel bosk wyld griis hier. Hy benimt my it hiele ùtsicht. Ik stean yn in bakkerswinkel te wachtsjen. De winkel stiet grotfol mei klanten. Doe destiids, koene jo noch gjin nûmerke lûke. In jong ding stiet achter de toanbank en docht o sa har best. [Lês mear »]
‘Wèr is myn stoel?’, freget myn man? Nò is hy wol wat went moat ik sizze mar nò`t hy âlder wurd kryt hy der muoite mei. Salang wy by elkoar binne -dat is lang- bin ik yn ùs wenkeamer oan it skowen en ferhuzjen. Ik hâld fan gesellichheid mar ek fan feroaring. Ik ha es [Lês mear »]
2011 is it jubileumjier fan de Menisten -doopsgezinden- En it is net ien jubileum mar wol fjouwer tagelyk. It is fjouwerhûndertfyftich jier allyn dat in priester ùt Wytmarsem, Menno Simons (wer`t wy Mennonieten nei ferneamt binne), ferstoarn is. Dan is it twahûnderdfyfsântich jier allyn dat it Doopsgezind Seminarie, de oplieding foar Dûmny`s oprjuchte is. Dû is ek [Lês mear »]
Nei de tsjerketsjinst stean ik bûten in sigaretsje te smoken. In minne gewoante, jimme hawwe grut gelyk. Mar dochs hat it dizze sneintemoarn sa wèze moatten, tink ik. Lyk tsjin oer de tsjerke is in kofjeshop. Wyls ik der stean te smoken sjoch ik hoe in jongkeardel oan de doar ratteld. Hy hat pech: op [Lês mear »]
Fan 1904 oant 1968 libbe in bysûndere man. In man dy hiel wat stiennen yn syn libbensstream ferlein hat. As âldste fan fjouwer bern moast hy al op jonge leeftiid nei de boer. Syn libben bestiet sa as mear fan syn generaasje allinne mar ùt wrotten. Hy troude mei ùs mem en waart molkfarder. In [Lês mear »]
Op de doarmoatte leit de post. In folder fan de steatslottery en in tydskrift. Se lizze as bruorren neist elkoar. Fremd genôch gean sy beide oer lok. De steatslottery beloovje my mei miljoenen folle lok. Het tydskrift hat it oer geastelik wolbefinen ofwol lokkich file. Wat is lokkich wèze? Yn it wurdboek stiet ûnder lok [Lês mear »]
De taksysjauffeur seit tsjin my dat hy noch nei it sikenhûs moat op bisite. Op myn fraach as it earnstich is skothollet hy. “Myn frou hat M.S. en hat er boarstkanker by krige. Se hat hege koarts in onstekking is er by kaam.” Op myn fraach as hy him wat redde kin seit er; “Ik [Lês mear »]
It hearren en sjen fergiet je as de Pendule slacht. It is krekt as slacht de klok fan ‘e toer ùt myn doarp. Myn man kin him der ôfgryslik oan steure. Sit hy nei it nys te sjen en troch al dat leven fan dy klok hat hy hiel wat wrâld ellende mist. Mar ik [Lês mear »]
‘Ha jo ek kralen?’ freget in man oan it frommiske achter de kassa. ‘Nè’ , seit se, ‘Jo moatte sels mar sneupe.’ Efkes letter stiet er in mem mei in soan foar de toanbank. De jonge wol perfoarst alles wat glès is opkeapje. De mem is er eagenskynlik wat mei oan mar wol gjin heisa [Lês mear »]
‘Jo hawwe fyftsjin minùten foar in kontrôlebeurt mefrou en dan ek noch oer twa moanne…’ ; seit de toskedoktersassistinte. Ik sei noch; ‘Mei ik him dan wol moarn sizze en efkes nei syn sûnens freegje?’ It kommentaar wie; ‘As it mar by dy fyftsjen minùten bliuwd.’ By de hùsdokter is it noch slimmer, der krye [Lês mear »]