Wer geane jo hinne mei de feestdagen?‘, wurdt my noch wolris frege, hjir yn dit âlde minsken gebou. Foar elkenien is it och sa wichtich, want de measte lju wenje allinnich. Somtiden hear ik de iensumens der yn troch klinken. Se binne bliid foar de bern dat dy it sa…
Read More
In earm om my hinne, mear hoecht net. In presintsje mei sinterklaas hoecht net. In sûkeladeletter komt altyd fan pas, mar it hoecht net. In pakje ferpakke yn in fleurich stikje papier, mei in grut kleurich lint er om hoecht net. In earm om my hinne kost neat mar giet…
Read More
D at wurdt neat’, sei Dokter Snijder, do hy him oer it ombouwe widske bûgde. It wie in bôllekoer fan Bakker Kooistra west. Hy beseach it bleke, skrale popke es en gong hastich de doar út; ‘Mar faaks rêdt hja har wol,’ sei hy tsjin ús mem, ‘se hat…
Read More
Ik ha op famylje besite west. It wie gesellich, der lei it net oan. Kofje en tee mei wat lekkers er by, ek der wie neat mis mei. En dochs ûntbruts er wat oan. It petear bleaun oan de opperflakkige kant. Jimme kinne dat tink ik ek wol: d’r wurdt…
Read More
Op in jûn ûnder it nijs giet de doar belle. Ik bin al yn de nacht klean, dat is myn gewoante, dan fiel ik my noflik. Der kin dochs net mear ien komme om dizze tiid, tink ik dan. Mar dizze jûn rûn oars, it wie noch net sa…
Read More
Fan in hele leave neef hie ik in presintsje krige. Hiel orizjineel, in abonnemint op de bekendste krante fan Fryslân. ‘Do hâldst fan krantlêzen,’ sei hy altyd. Koartlyn is hy ferstoarn en ik mis him. Somtiden kin min in persoan misse dy net sa nei by jo stiet en dochs…
Read More
Huzen wurde leech helle en oare hûzen wurde wer oan kleit. Sa giet it eltse wike, hjirre yn dit tehûs. Bewenners komme en gean. Hja hawwe har eigen hûs ferkocht en hja wer op ‘e nij ta wenjen set yn in âldereinhûs. Faaks mei in protte tsjinsin en fertriet want…
Read More
Wat wol mem no?’ freget de soan, en hy wiist op in papier wat al dagen útdaagjend prominint op ‘e tafel leit. It is in wilsferklearring dy ik ynfolje moat, en der skiet ik no al dagen tsjin oan. De doktersassistinte hat him brocht en dy moat ik no ynfolje. Mar…
Read More
“Âlde beammen moatte net to swier snoeid wirde…” Se binne in pear dagen oan it snoeien west. Wol acht man gongen der oer gear. Al it grien moast foart. Ek in rychje Bjirke beammen gongen tsjin de flakte, se hiene wol in pear jier wurk hân om sa grut te…
Read More
Ik sil myn freondinne efkes skilje. Freegje hoe it mei har is. Wy binne like âld en kinne inoar al fan ôf ús trouwen. It wie myn hertsfreondinne troch de jierren hinne. Sy krigen soannen en wy ek. Har man kaam te ferstjerren, en ek ik moast myn man loslitte. Sy en…
Read More
Binne jo kristen?”, freget de sjauffeur oer syn skouder. Ik bin der net op beret en sykje om in antwurd. Ik bin 0p reis nei myn soan en sit efteryn yn de taksy. Of eigenliks yn in auto mei sjauffeur fan Valys, dy giet wat fierder dan de gewoane taksy.…
Read More
Myn gebit hat nei jierren trouwe tsjinst de moet opjûn. Ik nim it him net kwea-ôf. De iene nei de oare tosk as kies falt út de mûle. As famke fan trêdzjen moast ik al nei de toskedokter. Mar dat wie foar my in feest want de dokter hâlde sitting…
Read More
It is wer safier: in nij jier stiet 0p de libbensdoar te klopjen. Ik wol net oan dat stomme gedoch -werom sjen- meidwaan. It jout ús neat, it jier is foarby, jo kinne er ommers neat oan feroarje en it is sûnde fan jo enerzjy. En dochs dogge jo er…
Read More
Ynkringend giet de doarbel, ik rop: ‘Ik kom ‘r oan!’ ‘It iten is betiid hjoed’, betink ik my. Senuweftich sykje ik om myn skuon. In frjemde gewoante miskyn, mar ik rin altyd op bleate fuotten yn hûs. Dan bin ik mysels want ik bin thús. De doarbel hâldt oan. Wer…
Read More
Nederlân tsjin Argentinië. Fuotbal… It is sa fier. Ik kin my der net drok om meitsje, mar dochs wurd ik mei sleept troch it entûsjasme fan myn meibewenners. De betsjinning fan it fersoargingshûs wol ek wol earder nei hûs, foaral om Lionel Messi, dy ferneamde fuotballer, te sjen. Sa giet…
Read More
Mei in klap komt in rollator op mij ôf, ik kin him noch krekt ûntwike. In man dy ‘t dúdlik muoite hat mei rinnen, lit him neist mij op in stoel falle. “Goeie!” seit er, wylds er siket om syn reade bûsdoek, “As jo jo rollator der no es wei helje,…
Read More
Ik bin yn de war. Der komt safolle op my ôf, myn harsens kin it hast net mear byinoar feie. Min is oeral opstannich en moat him uterje. Alles moat yn gruzeleminten; bushokjes, etalages, oare minsken, en alles wat min fjirder noch tsjinkomt op jin paad. ‘It is dochs…
Read More
Verstaat u mij?” freget de grutte, rizige man neist my. Yn it âlderein hûs weard ik wenje hawwe wy sa no en dan in foarlês middei. Dy wurdt dan fersoarge troch de ynwenners sels, de gearkomsten wurde goed besocht. Al hoe wol de gelûdsapparatuer wol es wat te winsken oer…
Read More
